Wcielił się w słynne role cynicznych, niejednoznacznych moralnie bohaterów: Sama Spade’a, Philipa Marlowe’a, Ricka Blaine’a… Przez lata był ucieleśnieniem amerykańskiego ideału męskości. Humphrey Bogart będzie gwiazdą kolejnego spotkania z Ikonami Hollywoodu.
Humphrey Bogart urodził się w Boże Narodzenie w 1899 roku w Nowym Jorku. Początki jego kariery aktorskiej to małe rólki teatralne. Z kinem zetknął się późno – debiutował w 1930 („Skamieniały las”), a na pierwszy sukces musiał czekać jeszcze 6 lat. Potem wszystko poszło błyskawicznie.
W następnej dekadzie występował w produkcjach, które na trwałe wpisały się do kanonu klasyki kinematografii amerykańskiej i pozwoliły na zdobycie i ugruntowanie jego statusu gwiazdy Hollywood: „Sokół maltański” (1941), „Casablanca” (1942), „Mieć i nie mieć” (1944), „Wielki sen” (1946), „Mroczne przejście” (1947), „Skarb Sierra Madre” (1948) i „Key Largo” (1948). W latach 50. zasłynął z ról w filmach: „Pustka” (1950), „Afrykańska królowa” (1951), „Bunt na okręcie” (1954) i „Sabrina” (1954). Był żonaty ze swoją ekranową partnerką, Lauren Bacall.
Humphrey Bogart i Lauren Bacal
Do historii kina przeszedł dzięki serii „postaci bogartowskich”, m.in. w „Casablance”, „Wielkim Śnie” czy w „Buncie na okręcie”, tworząc jeden z jego mitów.
“Nie wyobrażałem sobie, że można zagrać kogoś w gruncie rzeczy przyzwoitego, ale niemal ze wszystkimi rekwizytami z mojej gangsterskiej kinowej przeszłości i nie zbłaźnić się”
Bogart o roli Ricka Blaine’a w “Casablance”
Bogart stworzył w kinie charakterystyczny typ bohatera: twardego, nieustępliwego cynika z duszą romantyka, którego nieodłącznym atrybutem były kapelusz fedora, papieros i trencz. W latach 40. był najlepiej opłacanym aktorem na świecie. W trakcie 34-letniej kariery trzykrotnie uzyskiwał nominację do nagrody Akademii Filmowej w kategorii dla najlepszego aktora pierwszoplanowego, raz zdobywając statuetkę za kreację Charliego Allnuta w „Afrykańskiej królowej”.
„Gdy spytamy, kto zawojował film w kapeluszu, w płaszczu z podniesionym kołnierzem i niedopałkiem w kąciku ust, każdy odpowie: Bogart”
J. Tulard
Ostatnim filmem w karierze Bogarta był dramat sportowy (noir) „Tym cięższy ich upadek” (reż. Mark Robson) z 1956. Zmarł 14 stycznia 1957 roku w swoim domu w Los Angeles. Mowę pogrzebową wygłosił jego przyjaciel John Huston.
Pobij diabła (Beat the Devil) komedia | USA 1953, 89 min. | reżyseria: John Huston | obsada: Humphrey Bogart, Peter Lorre, Jennifer Jones. Bilety: 10 zł.
Billy Dannreuther (Humphrey Bogart), wraz z towarzyszącą mu grupą kanciarzy, wypływa z małego portu na Morzu Śródziemnym, kierując się w stronę wybrzeża Afryki. Ich celem jest kupno ziemi, na której podobno znajdują się złoża uranu. Śledząc zawikłaną intrygę, pełną nieoczekiwanych zwrotów akcji, jesteśmy świadkami wzajemnych podchodów grupy oszustów, z których każdy stara się jako pierwszy położyć rękę na bogatych złożach uranu.
