Zapraszamy do Klubu Filmowego w marcu i kwietniu
MARZEC
15 marca (sobota)
godz. 18 – Klub Filmowy POD GILEM: Zła nie ma
(Japonia 2023, 106 min.) dramat | reż. Ryûsuke Hamaguchi | obsada: Hitoshi Omika, Ryô Nishikawa, Ryûji Kosaka. Bilety: 14 zł (Klubowicze), 18 zł (zwykły).
Pokaz poprzedzony prelekcją Wojciecha Tutaja – krytyka i dziennikarza filmowego.
Nowy film Hamaguchiego – zdobywca Wielkiej Nagrody Jury na festiwalu w Wenecji – to zimowa ballada, przejmujący ekologiczny manifest i zbijający z tropu thriller w jednym. Takumi (Hitoshi Omika) mieszka w lesie niedaleko Tokio i opiekuje się córką Haną (Ryô Nishikawa). Codzienny rytm społeczności zaburza przyjazd przedstawicieli korporacji, którzy na polanie odwiedzanej przez jelenie chcą zrobić nowoczesny przyczółek glampingowy, oferujący mieszczuchom biwakowanie w ekskluzywnych warunkach. Opór lokalnej społeczności jest spokojny, ale stanowczy. A im dalej w las, tym więcej pojawia się wątpliwości.
26 marca (środa)
godz. 18 – Klub Filmowy POD GILEM: Nosferatu: Revamped (Niemcy 1922, 94 min.) reż. Friedrich Wilhelm Murnau | obsada: Max Schreck, Gustav von Wangenheim. Pokaz filmu „Nosferatu: Symfonia grozy” z autorską muzyką Retr0na. Pokaz poprzedzony wprowadzeniem autora muzyki Jakuba Kraszewskiego. Bilety: 14 zł (Klubowicze), 18 zł (zwykły).
Nosferatu: Revamped to projekt łączący klasyczny film niemy z autorską muzyką elektroniczną. Zrodzony z pomysłu przedstawienia dzieła F. W. Murnaua na nowo, w sposób bliższy współczesnej wrażliwości twórców kina grozy. Ścieżka dźwiękowa, inspirowana twórczością Johna Carpentera, łączy w sobie brzmienia syntezatora i klasycznych instrumentów klawiszowych, nadając całości jednocześnie niepokojący i nieco oniryczny charakter.
Retr0n (Jakub Kraszewski) – od 2020 roku tworzy muzykę z pogranicza synthwave’u. Jego kompozycje wyrastają z fascynacji popkulturą lat osiemdziesiątych, w szczególności kinem klasy B i horrorami epoki kaset VHS.
Nosferatu: Symfonia grozy (1922) – klasyka kina niemego i niemieckiego ekspresjonizmu oparta na motywach powieści grozy „Dracula” Brama Stokera: Thomas Hutter jest sekretarzem maklera w Wisborgu i żyje tam szczęśliwie wraz z żoną. Pewnego dnia jego szef wysyła go w podróż służbową do Transylwanii, by negocjował z hrabią Orlokiem zakup domu. Ellen, jego żona wyczuwa niebezpieczeństwo, na jakie naraża się jej mąż, ale nie potrafi go powstrzymać. Po zmroku Hutter spotyka dziwnego pana zamku i podpisuje z nim umowę. Kiedy następnego ranka budzi się w zamku, odkrywa małe czerwone znaki na swojej szyi i podejrzewa, jaki horror go czeka.
Uwaga: nie jest to pokaz filmu niemego z muzyką na żywo. Jest to film niemy zaprezentowany z autorską ścieżką dźwięków.
KWIECIEŃ
Klub Filmowy POD GILEM: Rozmowa (USA 1974, 113’), reż. i scen. Francis Ford Coppola. Występują: Gene Hackman, John Cazale, Allen Garfield, Frederic Forrest, Cindy Williams, Michael Higgins, Harrison Ford, Robert Duvall. Bilety: 18 zł (zwykły), 14 zł (zwykły)
Wprowadzenie: Wojciech Tutaj – krytyk i dziennikarz filmowy, filmoznawca
Ekspert od monitoringu Harry Caul (w tej roli Gene Hackman) zostaje zatrudniony do śledzenia młodej pary, którą nagrywa podczas spaceru po zatłoczonym Union Square w San Francisco. Podczas odsłuchiwania nagrań nabiera podejrzeń, że zarejestrowana rozmowa ujawnia tajemniczy spisek.
Harry uznawany jest za eksperta w swoim zawodzie. Obsesyjnie jednak obawia się podsłuchu i dlatego trzyma się na uboczu, oddzielając interesy od życia osobistego. Jest do tego stopnia na tym punkcie przewrażliwiony, że na wszelkie sposoby broni dostępu do swojej prywatności.
Utrzymana w konwencji thrillera “Rozmowa” Francisa Forda Coppoli zadaje pytanie dotyczące władzy, moralnej odpowiedzialności a także skutków postępującego rozwoju technologicznego. Została zrealizowana dwa lata po “Ojcu chrzestnym”. Reżyser zwykł mówić, że film o Vito Corleone zrealizował tylko po to, by mieć środki na nakręcenie właśnie filmu o Harrym Caulu. Finansowy i artystyczny sukces opowieści o mafijnej rodzinie spowodował, że Coppola mógł ziścić swój wymarzony projekt. “Rozmowa” jest filmem, który mimo swojego uniwersalnego i ponadczasowego przesłania, wpisuje się w panującą wówczas w Stanach Zjednoczonych atmosferę wywołaną aferą Watergate.
Tym filmem Coppola potwierdził swój status jednego z najciekawszych twórców lat 70., którego twórczość łączy w sobie cechy kina amerykańskiego i europejskiego. Za swój film otrzymał pierwszą w swojej karierze Złotą Palmę na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Cannes (drugą odbierze 5 lat później za “Czas apokalipsy”). Jest jednym z dziewięciu reżyserów, którzy dwukrotnie otrzymali najwyższe canneńskie wyróżnienie.
Nagrody: Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Cannes 1974 – Złota Palma
Ocena filmu: Rotten Tomatoes: 97% pozytywnych opinii
Filmweb: 8/10 w opinii krytyków